wyszukaj według freefind
DSM-IV Problemy religijne i duchowe
Lekcja 1: Historia problemów religijnych lub duchowych (V62.89)
© Dr. David Lukoff 1994, 2014
Zdrowie psychiczne i duchowość
Historia propozycji do DSM-IV
Pielęgniarstwo i psychologia
Powrót do treści kursu
Zdrowie psychiczne i duchowość
Obszar zdrowia psychicznego od 100 lat ignorował i uważał za patologiczne doświadczenia duchowe i religię. Freud wypromował ten pogląd w kilku swoich pracach, np. „Przyszłość pewnego złudzenia”[1], gdzie opisał religię jako patologiczną:
- „System życzeniowych iluzji oraz wyparcie rzeczywistości, które odnajdujemy tylko w stanie błogiego pomieszania w halucynacji”.
- „Duch i dusza to najgorsza bzdura. Oczywistym jest, ze nie istnieją żadne wróżki, Święte Mikołaje czy duchy. Co istnieje, to ludzkie cele i zamierzenia... Ale wielu transcendentalistów to głupki.”
- „Eleganckie terapeutyczne rozwiązanie emocjonalnych problemów jest zupełnie niereligijne... Im pacjent jest mniej religijny, tym większe ma szanse na zdrowie emocjonalne”[2]
- „...oczywista fikcja cudotwórczego umysłu.... przesądne zachowanie utrwalane dzięki zaplanowanym sporadycznym wzmocnieniom”.
„Tradycyjne zaniedbanie spraw duchowości doprowadziło do niepowodzenia w pięciu rozległych obszarach:
• zdarzające się dewastujące pomyłki w diagnozie;
• nie tak rzadko zarządzone nieprawidłowe leczenie;
• wzrastająca zła reputacja;
• źle dobrane badania i teorie; oraz
• ograniczenia w rozwoju osobistym psychiatrów.
W wyniku tego, badania z zakresu psychopatologii i zdrowia psychicznego zupełnie pominęły religię.”
Larson et al. Systematic analysis of research on religious variables in four major psychiatric journals, 1978-1982 (Analiza systematyczna badań nad czynnikami religijnymi z czterech czasopism psychiatrycznych).
Ankiety przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych konsekwentnie pokazują „lukę religijności” pomiędzy ogółem społeczeństwa a pacjentami, którzy w wielu ankietach podają siebie jako bardziej religijnych i częściej uczęszczających do kościoła, niż profesjonaliści zdrowia psychicznego.
Szkoły psychologii i innych dziedzin zdrowia psychicznego nie oferują w swoich programach adekwatnego treningu i praktyki przygotowującego do pracy z tymi sprawami, pomimo że dla większości pacjentów jest to ważną częścią życia. (Więcej informacji w artykule D. Lukoffa i R. Truner, Toward a more culturally sensitive DSM-IV: Psychoreligious and psychospiritual problems – „W stronę bardziej wrażliwego kulturowo DSM-IV: problemy psychoreligijne i psychoduchowe”).
Patologizowanie i ignorowanie religii i duchowości wpłynęło również na kliniczny brak wrażliwości w stosunku do osób, które doświadczają religijnych i duchowych problemów
Negatywne poglądy na temat religii i duchowości nie znalazły uzasadnienia w świetle ostatnich badań, które pokazały brak korelacji pomiędzy religijnością a psychopatologią u przeciętnej populacji. Badania kontrolowane pokazały, że: „Pogląd mówiący, iż religia wywiera zły wpływ na zdrowie psychiczne u pacjentów, generalnie nie znalazł poparcia.” (Pfeifer and Waelty, 1995). Co więcej, meta-analiza religijności i zdrowia psychicznego pokazała pozytywny związek. Osoby uczęszczające do kościołów wykazały większe poczucie szczęścia i satysfakcji w małżeństwach, w pracy oraz ogólnie w życiu. Kwestionariusze na temat związku między jakością relacji z boską istotą (Chrystus, Bóg, Maria, itd.), a wskaźnikami dobrostanu również wykazały pozytywny związek. Podczas gdy istnieje związek między religijnością a psychopatologią u osób poważnie chorych mentalnie, dla większości ludzi duchowość i religia kojarzą się z pozytywnymi aspektami zdrowia psychicznego. Podobnie, doświadczenia mistyczne i duchowe praktyki wykazują pozytywny związek z czynnikami zdrowia psychicznego.
ZAGADNIENIE 1 WYMAGANE DO QUIZU
W „Badaniu kontrolowanym – psychopatologia a zaangażowanie religijne”, Pfeifer i Waelty odkryli, że satysfakcja z życia jest pozytywnie skorelowana z zaangażowaniem religijnym
Prawda
Fałsz
Zapisz odpowiedź, aby później umieścić ją w quizie.
Zobacz International Center for the Integration of Health and Spirituality – ICIHS (Międzynarodowe Centrum Integracji Zdrowia i Duchowości), gdzie znajdziesz streszczenia ponad 1600 badań z tego tematu, albo obejrzyj slajdy dr Davida B. Larsona przedstawiające związek zdrowia z duchowością (do obejrzenia potrzebny jest Power Point).
ZAGADNIENIE 2 WYMAGANE DO QUIZU
___________ postrzegał wierzenia religijna jako fantazję, która blokuje ludzi od zaakceptowania rzeczy takimi jakie są.
a) CG Jung
b) Sigmund Freud
c) Albert Ellis
d) bandc
Zapisz odpowiedź, aby później umieścić ją w quizie.
Historia propozycji do DSM-IV
Aby zadośćuczynić brakowi wrażliwości na problemy religijne i duchowe, autor kursu wraz z dwoma psychiatrami (Francis Lu, MD oraz Robert Turner, MD) z kadry departamentu psychiatrii UCSF przedstawił grupie roboczej przygotowującej 4te wydanie DSM mającego się ukazać w 1994, nową kategorię diagnostyczną. Według nas taki dodatek do nomenklatury byłby najbardziej efektywnym sposobem na podniesienie wrażliwości pracowników zdrowia w stosunku do spraw duchowych w terapii. Inicjatywa wyszła z Spiritual Emergence Network (Sieci Kryzysu Duchowego teraz zwanej Center for Psychological & Spiritual Health - Centrum zdrowia psychologicznego i duchowego), jako przejaw niepokoju z powodu tego, że instytucje zdrowia psychicznego patologizowały podejście do intensywnego kryzysu duchowego. (Szczegółowa historia propozycji)
W grudniu 1991 propozycja Problemu Psychoreligijnego lub Psychoduchowego została formalnie przedstawiona grupie roboczej DSM-IV. Propozycja kładła nacisk na potrzebę tej nowej diagnozy, aby udoskonalić kulturową wrażliwość DSM-IV, a także udowadniała, że włączenie tej nowej kategorii przyniesie następujące korzyści:
- wzrost trafności diagnostycznej, kiedy sprawy religijne lub duchowe mają miejsce
- redukcja szkód jatrogennych wynikających ze złej diagnozy problemów religijnych i duchowych
- udoskonalenie leczenia tych problemów dzięki wzrostowi badań klinicznych - udoskonalenie leczenia tych problemów dzięki zachęcaniu ośrodków treningowych do włączenia spraw religijnych i duchowych do ich programów
Komitet do spraw Religii i Psychiatrii Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz Grupa Robocza do spraw Kultury i Diagnozy NIMH (National Institute of Mental Health – Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego) udzieliły wsparcia dla propozycji. Całość propozycji dokumentującej potrzebę takiej kategorii została opublikowana w Journal of Nervous and Mental Disease (Lukoff, Lu & Turner, 1992).
W styczniu 1993, grupa robocza zaakceptowała propozycję, ale zmieniła tytuł na „Problemy Religijne lub Duchowe” i skróciła i zmodyfikowała definicję:
- V62.89: Z kategorii tej można korzystać, jeśli obiektem klinicznej uwagi jest problem religijny lub duchowy. Przykładem mogą być trudne doświadczenia jak utrata lub kwestionowanie wiary, problemy związane z nawróceniem na nową wiarę, lub kwestionowanie innych duchowych wartości, które nie muszą mieć nic wspólnego z organizacją kościelną czy instytucją religijną (American Psychiatric Association, 1994, p. 685)
Artykuły na temat tej nowej kategorii pojawiły się w The New York Times, San Francisco Chronicle, Psychiatric News Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, a także w Monitor, Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, gdzie została ona przedstawiona jako ważny przełom w podejściu dziedziny zdrowia psychicznego do religii i duchowości.
ZAGADNIENIE 3 WYMAGANE DO QUIZU
Problem religijny lub duchowy to:
a) Rodzaj neurozy
b) Rodzaj psychozy
c) Proponowana nowa kategoria diagnostyczna do DSM-V
d) Nowa kategoria diagnostyczna w DSM-IV
Zapisz odpowiedź, aby później umieścić ją w quizie.
Pielęgniarstwo a psychologia
Historycznie dziedzina pielęgniarstwa była bardziej otwarta na religię i duchowość. Zaburzenia duchowe znajdują się w nomenklaturze National Group for the Classification of Nursing Diagnosis od 1983 [3] (Narodowa Grupa Klasyfikacji Diagnozy Pielęgniarskiej). Definicja opisuje to jako „stan, w którym jednostka doświadcza lub jest na skraju doznania zaburzenia swej wiary lub systemu wartości, które są źródłem siły i nadziei.” Przykłady:
- poczucie winy;
- brak możliwości praktykowania rytuałów religijnych;
- konflikt między wierzeniami religijnymi/duchowymi a zaleceniem lekarskim; - brak poczucia sensu w życiu;
- zakłócenia w relacji z wyznawanym Bogiem;
- brak wybaczenia najbliższej osobie.
Czasopisma z dziedziny pielęgniarstwa zdrowia psychicznego uwzględniają czynniki religijne i duchowe znacznie częściej, niż czasopisma psychiatrycznie lub psychologiczne. Weaver AJ, Flannelly LT, Flannelly KJ, Koenig HG, Larson DB. An analysis of research on religious and spiritual variables in three major mental health nursing journals, 1991-1995. Issues Ment Health Nurs 1998 May-Jun; 19(3): 263-76
Autorzy przypisują ową większą wrażliwość faktom historycznym:
- podczas gdy twórczyni pielęgniarstwa nowoczesnego, Florence Nightingale, nauczała, że duchowość jest wrodzonym doświadczeniem człowieka i nadająca się do badań naukowych, o tyle twórca nowoczesnej psychiatrii, Zygmunt Freud, był mocno przekonany o religii jako patologii.
- „Kiedy różnice wieku, płci, rasy, etniczności, pochodzenia narodowego, religii, orientacji seksualnej, niepełnosprawności, języka lub statusu socjoekonomicznego znacząco wpływają na pracę psychologów dotyczącą danej jednostki lub grupy, psychologowie odbywają trening, nabywają doświadczenia, korzystają z konsultacji lub superwizji koniecznych do zapewnienia kompetentnych usług, lub kierują na odpowiednią konsultację.”
Ignorancja, przeciwprzeniesienie oraz brak umiejętności mogą zakłócić etyczne świadczenie usług terapeutycznych nieprzeszkolonego psychologa w stosunku do klientów z problemami religijnymi lub duchowymi. Diagnoza różnicowa wymaga wiedzy na temat religijnej podgrupy pacjenta i/lub natury akceptowalnej ekspresji uznanych form religijnej ekspresji subkultury. Allen Bergin (1980)[4] napisał w American Psychologist,
- „Zrozumienie i wsparcie psychologów dotyczące różnic kulturowych jest wzorowe w stosunku do rasy, płci oraz pochodzenia etnicznego, ale tolerancja i empatia tego zawodu nie osiągnęła takiego poziomu w zakresie religijności klienta.” (str. 95)
W przeciwieństwie do psychiatrycznego treningu praktycznego, gdzie w 1995 wydano „Specjalne wymagania dla stażu psychiatrycznego” przez Accreditaion Council for Graduate Medical Education (Rada Akredytacji Wyższego Szkolnictwa Medycznego), w którym podane są specjalne wytyczne dotyczące płci, pochodzenia etnicznego, orientacji seksualnej oraz wierzeń religijnych/duchowych, w psychologii podobny trening nie jest wymagany.
Jednak dziedzina zdrowia psychicznego staje się bardziej wrażliwa na religię i duchowość, jako ważne czynniki zdrowia i dobrobytu. Popieram zdanie Michaela Washburna, PhD na ten temat:
- „Nadal napotykamy na patologizowanie czegokolwiek, co ma do czynienia z trudnymi doświadczeniami religijnymi. Ale z zadowoleniem stwierdzam, że zaczynamy sobie z tym radzić. Coraz bardziej docenia się fakt, że przejście do życia duchowego może być psychologicznie bardzo trudne, oraz że można to traktować jako zjawisko powszechne, dlatego dobrze jest uczyć się lepszego zrozumienia, aby móc sobie z tym radzić, gdy się pojawi. Uważam, że jesteśmy w znaczniej lepszej sytuacji w tej kwestii, niż w przeszłości. Ale dużo jeszcze przed nami.”
Źródła:
1. Group for the Advancement of Psychiatry. (1976). Mysticism: Spiritual quest or mental disorder. New York: Group for the Advancement of Psychiatry.
2. Ellis, A. (1980). "Psychotherapy and atheistic values: A response to A, E. Bergin's "Psychotherapy and Religious Issues"." Journal of Consulting and Clinical Psychology 48: 635-639. (p. 637)
3. Carpenito, L. (1983). Nursing diagnosis: Application to clinical practice. Philadelphia, J. B. Lippincott.
4. Bergin, A. (1980) Psychotherapy and Religious Values. American Psychologist, 48, 1980, 95-105. (p. 95)
Poprzednia lekcja
Następna lekcja
...lub odwiedź nasze
Historia zmian
1.0 – 05 września 2014: Wersja pierwsza na tej stronie.
Zabiegi
Australia
Dania
Niemcy
Polska